موزیک

دنیای موسیقی

یکشنبه ۰۲ اردیبهشت ۰۳

مخالفان موسیقی رپ

۶ بازديد
مخالفان رپ

کیوان ساکت: اعلام شده که موسیقی «رپ» هم می‌تواند مجوز بگیرد که این باعث تاسف است. به تازگی محققان به این نتیجه رسیده‌اند که موسیقی رپ، ذهن افراد را تخریب می‌کند؛ برای مثال تعدادی از کسانی که هم‌اکنون از اروپا عضو گروه داعش شده‌اند، در انگلیس و کشورهای اروپایی جزو فعالان موسیقی رپ بوده‌اند! دادن چنین مجوزهایی به موسیقی لطمه وارد خواهد کرد. ضمن آنکه برخی موسیقی‌ها برای ذهن جامعه خطرناک است؛ همان‌قدر که موسیقی «موتسارت» در آرام کردن بیماران روحی تاثیر دارد و حتی محققان کشف کرده‌اند که موسیقی خوب روی مولکول‌های آب یا در رشد گیاهان هم تاثیر مثبت خواهد گذاشت، همان‌طور هم اثبات شده که کسانی که دست به اعمال‌ خشونت‌بار می‌زنند، کسانی هستند که به موسیقی‌هایی مثل رپ یا هاردراک علاقه دارند.
مجید اخشابی: رپ جزو هنر موسیقی ایرانی نیست و فکر می‌کنم که این سبک با فرهنگ ما تناسب زیادی ندارد. هر فردی می‌تواند با صرف زمان یک ساعته، متن موسیقی را آماده کند و با خواندن زیر صدا، به راحتی یک آهنگ تولید کند. این سبک، از سبک‌های غربی تاثیر گرفته و خاستگاه آن به موسیقی استوا برمی‌گردد. جنس این موسیقی از جنس اعتراضش است یعنی با دست خالی و بدون داشتن ارکستر، ساز و فقط با استفاده از یک ساز کوبه‌ای، حرف خود را به گوش مردم می‌رساند. علت علاقه جوانان به این سبک موسیقی را نمی‌دانم اما در مجموع با مرور زمان به آن وفادار نخواهند ماند. یعنی مخاطب با تجربه موسیقایی یا گذر زمان اگر هم طرفدار موسیقی رپ بوده باشد، دیگر به آن بی‌علاقه می‌شود. تقلید و فشار رسانه‌ها و مهم تر از آن، غفلت مسئولان از آموزش و ارتقاء‌ آگاهی‌های هنری جامعه‌ از دلایل پیروی جوانان از سبک رپ فارسی است.
محمد سریر: رپ، نوعی بیان کلامی ریتمیک، بدون موسیقی است. متن و تم و کلامش هم در حوزه‌های مقطعی مسائل اجتماعی، سیاسی، نقدهای عمومی یا طنز است. موسیقی بدون اینکه حتی کلامی روی آن باشد، جایگاه هنری خاصی دارد و ربطی به این ندارد که اگر کلام طنزآمیز را از روی آن برداریم، موسیقی وجود نداشته باشد. بر این اساس سایر فاکتورهای موسیقیایی از رپ حذف شده و فقط ریتم در آن مانده است که البته خود ریتم نمی‌تواند بیانگر یک چارچوب موسیقایی باشد. ما خیلی نباید رپ را به‌عنوان موسیقی تعریف کنیم. به نظر می‌آید این سبک هم ممکن است مدتی باعث تفریح مردم بشود. اما به اعتقاد من، اگر رپ در غرب کاربرد گسترده‌تری بین جوانان دارد به دلیل آسانی کار است، دلیلش هم این است که هیچ موسیقی در آن وجود ندارد و به خواننده‌ای با صدای خوب هم نیاز ندارد بلکه فقط امتیاز خواننده خواندن ریتمیک و تند شعر است. این کار مانند شخصی‌ است که بتواند به تندی پشت‌سر هم حرف بزند در نتیجه در رپ کار فنی و تخصصی صورت نمی‌گیرد و تنها تخصص خواننده، تندخوانی است. آثار سبک رپ به لحاظ موسیقایی علمی نیستند و ماندگاری ندارند. من به شخصه توجهم در موسیقی بیشتر به نغمگی ملودی‌ها، هارمونیزه کردن و آن مواردی‌ است که در موسیقی علمی ماندگاری وجود دارد اما هیچکدام آنها را در رپ نمی‌بینم.
علت جبهه‌گیری درمقابل رپ چیست؟
ایلنا در بخشی از گزارشی که چندی پیش در این زمینه تهیه کرده بود در اینباره نوشته بود: اساسی‌ترین موضوع در چنین اظهارنظرهایی، زیرسوال رفتن یک سبک موسیقی است. بحث قانونی شدن رپ در ایران و اینکه این موسیقی با چه ساز و کارهایی در کشور ما قابل اجراست، می‌تواند محل بحث بسیاری از اساتید و مسئولان کشور باشد اما زیرسوال بردن هنری که سال‌ها در کشورهای بزرگ دنیا حضور پررنگ داشته، نمی‌تواند گزینه مناسبی برای مقابله با رپ باشد به چند دلیل:
1. موسیقی انتزاعی‌ترین هنر موجود است و این مسأله موجب می‌شود تا دیدگاه‌های مختلفی از یک موسیقی ثابت به وجود آید. با چنین نظری، چگونه می‌توان اظهار داشت یک سبک موسیقایی مخرب است و روی مغز انسان اثر منفی می‌گذارد؟ آیا جز این است که همه چیز به نوع استفاده هنرمندان از موسیقی برمی‌گردد؟
  • 2. ملاک مخالفان برای این اظهارنظر که رپ، هارمونی و ملودی ندارد، چیست؟ با توجه به محدودیت‌های موجود اصلی‌ترین راهکار برگزاری میزگردهایی ا‌ست تا در آن موافقان و مخالفان رپ به گفت‌وگو بپردازند اما واضح است که بسیاری از موسیقی‌های رپ تولید شده دارای آهنگسازی دقیقی هستند و حتی موسیقی تیتراژ سریال "او مثبت" اثر فردین خلعتبری نیز در سبک رپ بوده است. علاوه بر آن بسیاری از آهنگسازان رپ در ایران و خارج از کشور، به تحصیل آکادمیک موسیقی پرداختند و آگاهانه وارد این سبک موسیقی شده‌اند.

    3. کم بودن تعداد نت‌ها در موسیقی رپ باعث شده رپ را سرزنش کنند یا آن را موسیقی بدوی مربوط به قبایل بدانند. مهمترین مسأله این است که بسیاری از آهنگسازان معاصر این روزها قصد دارند تا موسیقی خود را به قرون وسطی بازگردانند. آیا قطعه "فورآلینا" اثر "آروو پارت" که در آن از کمترین نت‌ها استفاده شده، موسیقی نیست؟ آیا کم بودن تعداد نت‌ها می‌تواند دلیل درستی برای مخالفت با رپ باشد؟
4. اشعار رپ تاکنون تاثیر مستقمی بر ادبیات داشته‌اند و این مسأله بارها در جهان مطرح شده. ایهام یکی از صنایعی ا‌ست که در رپ بسیار به‌کار برده می‌شود. علت سطحی خواندن اشعار رپ چیست؟ آیا این مسأله نیز بستگی به هنرمند و نوع بیان او ندارد؟ آیا شعرای موجود موسیقی پاپ همگی از اشعار پیچیده‌ای استفاده می‌کنند؟
 

درباره ی نشر و انتشار موسیقی

۵ بازديد
قوانین نشر موسیقی 

موسیقی صنعتی است با قوانین مختص به خود و به نظر می رسد هر یک از ما به نوعی با جنبه های مختلف آن درگیرهستیم. از یک شخص حقیقی گرفته تا اتحادیه ها و شرکت های معروف، از ناشرین گرفته تا صادر کنندگان پروانه کار، از آژانس های مسئول گردآوری قطعات موسیقی گرفته تا دفاتر کپی رایت و ثبت علائم تجاری، همه و همه درگیر این صنعت هستند.
برای شروع هر کار موسیقی قبل از هر چیز لازم است دفتر ثبت علائم تجاری و حقوق انحصاری - در آمریکا - پیش از ادعای هر گونه حق و حقوقی، نسخه ای اطلاعات از گروه یا شخص - مانند نام - یا آرم ثبت شده مربوطه را در اختیار داشته باشد.
قوانین این دفتر تعیین می کنند که تحت شرایط موجود، افراد مجاز به انتخاب چه نام و چه آرمی می باشند. بنابراین عاقلانه تر این است که هر یک از گروه های موسیقی برای اجرا، ضبط و فروش آثار خود در بازار، به منظور دفاع از حق و حقوق مربوطه و کسب سود در بازار موسیقی، نام خود را به ثبت قانونی برساند.
به ندرت پیش می آید که هنرمندی شخصا مالک یک شرکت نشر، بازاریابی و حتی استودیوی ضبط بوده و قدرت مالی و محبوبیت لازم جهت عقد قرارداد را دارا باشد. اکثریت هنرمندان استطاعت مالی لازم برای عقد قراردادها و نشر آثارشان را ندارند، در نتیجه حدود پنجاه درصد از سود کار، صرف پرداخت هزینه پخش آثار در بازار می شود.
زمانی که یک ناشر مشخص، حقوق انحصاری یک آهنگ را در اختیار می گیرد، در حقیقت اوست که تعداد اجراها و ظرفیت بازار برای حضور این آهنگ در آلبوم های جدید را تعیین می کند؛ در صورتی که گروه دیگری قصد اجرای مجدد این آهنگ داشته باشد، این کار تنها با کسب اجازه و جلب رضایت از ناشر اولیه امکان پذیر است.
همچنین هنرمندانی که مایلند حق امتیاز پخش رادیویی یا تلویزیونی آثار خود را در اختیار داشته باشند، باید به عضویت انجمنها و گرو ههایی چون ASCAP (انجمن آهنگسازان، نویسندگان و ناشرین آمریکا)، BMI (اتحادیه ناشرین موسیقی آمریکا) و یا گروه های مشابه که قادر به گرفتن اطلاعات مربوط به روشها و سیسمتهای پخش و نشر (Broadcast Data Systems) باشند، درآیند.
اطلاعات و سیستمهایی که در اخیتار این سازمانها قرار دارد، کمک می کند تا تعداد دفعات پخش یک آهنگ و نظریات مختلف راجع به هنرمندان اجرا کننده موسیقی را کنترل کرد.
ASCAP به شخص اجازه می دهد با پرداخت عوارض، اثرش را ثبت کند و اعضای BMI تضمین می کنند که شخص قدرت پرداخت هزینه های مربوطه را دارد.
مقررات اجرای مجدد یک موسیقی
اگر گروهی برای اهداف مالی تصمیم بگیرد آهنگی را مجددا اجرا نماید، برای هریک از کاربردهای زیر لازم است از آژانس مخصوصی (Harry Fox Agency) مجوز کپی رایت داشته باشد :

"مجوز قطعات ساخته شده جهت ضبط تجاری، کاست، سی دی و فرمت های کامپیوتری با هدف تکثیر انبوه و پخش در بازار. "
"مجوز بین المللی قطعات ساخته شده جهت استفاده های صوتی و تصویری از قبیل تصاویر متحرک، برنامه های تلویزیون کابلی، سی دی های تصویری و ویدیوهای خانگی. "
"مجوز جهت استفاده در تلویزیون، رادیو و آگهی های بازرگانی."
"مجوز قطعات موسیقی برای ضبط های غیر خصوصی، مانند موسیقی متن، موسیقی کامپیوتری، شبکه های رادیویی صنفی، MIDI، Karaoke و چندرسانه ای."
"مجوز برای ضبط برنامه هایی خارج از خاک آمریکا و واردات به این کشور برای فروش. "

قوانین و مقررات حمل و نقل ساز های موسیقی

۵ بازديد
اهمیت اطلاع از قوانین حمل وسایل موسیقی در هواپیما

چند سال پیش بود که گروهی از هنرمندان شناخته شده موسیقی کشورمان قصد سفر به یکی ازشهر های داخلی، برای اجرای زنده موسیقی را داشتند. اما شرکت هواپیمایی مربوطه اجازه ورود سازهای موسیقی به هواپیما را نمی دهد. این موضوع پس از رسانه ای شدن، سر و صدای زیادی ایجاد می کند. هر چند شرکت هواپیمایی مورد نظر مراجعه دیر هنگام به کانتر پرواز تکمیل ظرفیت بار و مسافران را دلیل آن اتفاقات اعلام می کند؛ اما در هر صورت این موضوع تبدیل به یک دغدغه فکری برای بسیاری از هنرمندان و دوست داران موسیقی می شود. اما در مجموع شناخت و اطلاع داشتن از قوانین مربوط به حمل سازهای موسیقی با هواپیما، می تواند بسیار راهگشا باشد
 
قوانین حمل وسایل موسیقی با هواپیما
از لحاظ قوانین، محدودیت خاصی در مورد ساز های موسیقی وجود ندارد. این ابزار، جزو وسایل و بار مجاز در هواپیما محسوب می شوند. شما می توانید ابزار موسیقی را هم به قسمت بار تحویل دهید و هم با خود به داخل کابین هواپیما ببرید. اما باید توجه داشته باشید که تنها محدودیت در مورد این نوع از وسایل، همان محدودیت مربوط به حجم و وزن بار است که به شکل مشترک شامل تمام انواع بار مسافران می شود.
 از لحاظ هزینه نیز، در صورتی که سازهای شما حجم و وزن بیشتری نسبت به مقدار مجاز آن نداشته باشد، نیازی به پرداخت هزینه بیشتری نیست. برای مثال اگر قصد سفر با هواپیما از مشهد به تهران داشته و تنها قصد حمل یک ویولون کوچک را با هواپیما داشته باشید، نیازی به پرداخت هزینه بیشتر نیست. در این صورت شما صرفا هزینه بلیط هواپیما را پرداخت می کنید. 
اما قانون می گوید: اگر اندازه ادوات موسیقی، کمتر از 120 سانتی متر باشد، مسافر می تواند آن را با خود به داخل هواپیما ببرد؛ در غیر اینصورت وسایل موسیقی بالای 120 سانتی متر، باید به قسمت بار هواپیما تحویل داده شود
 
بسته بندی و حمل وسایل موسیقی با هواپیما
اگر لوازم موسیقی مثل ویولون یا بعضی ساز های بادی کوچک باشد، می توانید آنها را در کنار همان کیف دستی کوچک خود وارد هواپیما کنید. توجه داشته باشید که نباید آنرا بسته بندی کنید و یا به شکلی آن را بسته بندی کنید که نتوان آن را باز کنید. اگر لوازم موسیقی شما بزرگتر باشند، طبیعتا نیاز به فضای بیشتری نیز دارند. قوانین در این مورد مستقیما به قوانین شرکت های هواپیمایی مربوط است. برخی شرکت ها توصیه می کنند که اگر وسیله موسیقی بزرگی مثل ویولون سل به همراه دارید، بهتر است یک بلیط اضافه خریداری کرده و آن وسیله را در صندلی کناری خود قرر دهید.
 
نکاتی در مورد حمل وسایل موسیقی با هواپیما
آلات و ابزار موسیقی باید در چمدان بسته بندی شوند. فقط در این شرایط است که ابزار موسیقی به شکل رایگان حمل خواهد شد.
اگر می خواهید ساز خود را به قسمت بار هواپیما تحویل دهید، تار ها را باز کرده و یا شل کنید. تغییرات دما در محفظه بار می تواند به تارهای ابزار موسیقی شما آسیب برساند.
توصیه می شود پس از باز کردن تارهای آلات موسیقی، آنرا با پلاستی های حباب دار بپوشانید و سپس داخل کیف، چمدان یا جعبه قرار دهید و فضای خالی موجود در چمدان را با پارچه یا کاغذ بپوشانید. این موضوع می تواند از آسیب ناشی از ضربات بکاهد.

درباره ی اولین زن رهبر موسیقی ارکستر در ایران

۵ بازديد


نزهت امیری، اولین زن رهبر ارکستر در ایران است که همراه با ارکستر ملی این کشور پنجشنبه گذشته به روی صحنه رفت. آن هم در شرایطی که هنوز تکخوانی زن در ایران ممنوع بوده و محدودیت های زیادی برای موسیقی و برگزاری کنسرت در این کشور وجود دارد.

با این حال، نزهت امیری در 58 سالگی توانسته است به عنوان رهبر ارکستر ملی ایران روی صحنه برود. این هنرمند ایرانی درباره تبعیض هایی که بین زن و مرد به ویژه در هنر وجود دارد به خبرنگار "آناتولی" می گوید: تبعیض انواع مختلفی دارد جنسیتی و طبقاتی، هر چقدر جوامع به این مسائل به صورت بنیادی فکر نکرده باشند، تنوع تبعیض ها و فشارها را بیشتر می بینند. اما برای من، زن بودنم هیچ وقت باعث نشده کناری بایستم.»
او درباره تلاش مضاعفی که به عنوان زن باید در اجتماع داشته باشد، می افزاید: «زن بودنم دلیلی شده پرچمم را افراشته نگه دارم. چون باعث شده به این فکر کنم با این سختی ها و فشارها باید برابری خودم را ثابت کنم. در یک شرایط برابر کسی که با دست خالی به مرتبه ای رسیده خیلی با کسی که با امکانات به همان مرتبه رسیده است، فرق دارد. اصولا مردم برای آدم های زحمت کش احترام خاصی قائل هستند.»
امیری که برای اولین بار در سال 2005 به عنوان رهبر ارکستر، نوازندگان را گرد هم آورده و روی صحنه می رود، درباره اولین تجربه اش می گوید: «وقتی من آن سال و شاید 20 سال دیرتر از چیزی که فکر می کردم، روی صحنه رفتم، گفتم خب من به رهبری ارکستر رسیدم و آموزشگاه را تعطیل می کنم و به این کار می پردازم. اما هماهنگی کارها اینقدر زیاد بود، و وقتی تنهایی دنبال همه اینها رفتم دیگر نتوانستم کنسرت برگزار کنم. بعد از 10 سال که دوباره دنبال کارها رفتم و بعد از آن دوباره تلاش کردم. سماجت کردم به اینجا رسیدم. اما جوانان ما صبوری ندارند و اینقدر تلاش نمی کنند.»
رهبر ارکستر ملی ایران سختی کار و موانع را آنقدر زیاد می داند که باعث شده سال ها بین هر کنسرت فاصله باشد. او درباره انتخابش به عنوان رهبر ارکستر ملی ایران نیز توضیح می دهد: «من را به صورت تصادفی شناختند. منشی یکی از مسئولین من را سر تمرین یک کنسرت دیده بود و به روسایش گفته بود بیایید ببینید یک زن رهبری کنسرت می کند. ارکستر سمفونیک تهران و ملی من را نمی شناختند. در همه عرصه ها مطمئنم زنانی هستند که کار می کنند اما کسی آنها را نمی شناسد. رسانه ملی درباره ما سکوت مطلق کرده است.»
قوانین ایران محدود کننده است
اولین رهبر ارکستر زن ایران با اشاره به اینکه در جوامع ما، زن ها مجبور هستند بیشتر تلاش کنند، می گوید:« مساله قوانین محدود کننده ماست. زن وظایف زیادی دارد، مادری و همسری در کنار فعالیت اجتماعی. زن در کشور ما نگران این است که قانون اجازه نمی دهد به همه علایقش برسد. اگر مادر شد باید به فرزندش برسد و قانونی وجود ندارد تا مادر هم همگام با پدر به زندگی اجتماعی خود ادامه دهد. قوانین یک زمانی به وجود می آیند با آرای مردم، اما به مرور باید به روز شوند. اگر کسانی هستند که عقب مانده تر از زمان هستند باید کنار گذاشته شوند. نباید نسل بشر فدای اقلیتی شوند که غلط فکر می کنند.»
امیری معتقد است با شرایطی که ایران پیش می رود به ویژه در حوزه هنر، در سال های آینده حرفی برای گفتن در دنیا نخواهد داشت. او در این باره می افزاید: « باید آینده را دید. ما چند سال دیگر حرفی برای گفتن در دنیا نداریم. آنقدر خودمان را محدود کرده ایم، همه عرصه ها را برای خودمان تنگ کرده ایم. شما ببینید زنان ما که مدال ورزشی می گیرند، ورای یک انسان معمولی تلاش می کنند تا به نتیجه برسند، تا بتواند یک کار معمولی انجام دهد. انصاف نیست به اندازه هزار زحمت بکشید اما به اندازه صد نتیجه بگیرید.»

رهبر ارکستر ملی ایران با اشاره به ممنوعیت آواز خواندن زن در این کشور می گوید: «دنیا قرن هاست صدای زن را می شنود، هیچ اشکالی هم به وجود نیامده است. اما ما تصور می کنیم که اشکال به وجود می آید و با همین تصورمان قوانین محدود کننده برای آن ایجاد می کنیم و اگر کسی تخطی کرد با آن مقابله می شود.»
او تاثیر قوانین را نه تنها بر روی زنان هنرمند بلکه در همه عرصه های فرهنگ می داند و توضیح می دهد: «30 سال است در این مملکت سالن کنسرت خوب ساخته نشده است. در تلویزیون ایران نمی توان از موسیقی حرف زد و ساز را نمایش داد، اولین اولویت بشر تامین غذایش بوده اما مردم ما هم هنوز اولین اولویت شان سر کردن شکم است. مردم را از هنرمند دور نگه داشته اند. نمی توانند دو وعده غذا به فرزندشان بدهند پس چگونه هزینه کلاس موسیقی بدهد. فرهنگ از سبد خانوار حذف شده است. مقصر مردم و هنرمندان نیستند، مقصر کسانی هستند که این شرایط را برای جامعه به وجود آوردند.»

تمرینات مورد نیاز خوانندگان موسیقی رپ

۱۳ بازديد
هر روز بنویسید

از آنجایی که رپ ، چه در سبک موزیک غمگین یا انگیزشی و اجتماعی،روی ابراز احساسات فرد خواننده و ساختن اشعاری بر پایه ضرب آهنگ متمرکز می باشد تمامی رپر های معروف روزانه به صورت مکرر ترانه‌سرایی را تمرین می کنند و در این راستا زمان زیادی را می گذارند.پس این کار در اولویت می باشد و همچنین نوشتن باعث می شود که مغز فرد تقویت شود و دایره لغات خواننده غنی شود.
علاوه بر این ها نوشتن به فرد کمک شایانی می‌کند که نحوه استفاده از کلمات را ارتقا دهد. بنابراین این مورد امری کلیدی، برای تبدیل شدن به یک رپر حرفه ای می باشد و توصیه ی اصلی این است که هر روز افکار و احساساتتان را در زمینه مناسب رپ روی کاغذ پیاده کنید. یکی از روش های خوب در این زمینه برای نوشتن استفاده کردن از روش شئی نویسی می باشد.
تکنیک های کنترل نفس در آواز
برای گرفتن نتیجه بهتر از این تمرین این بهتر است که هر روز این کار انجام شود.دلیل موثر بودن این روش هم این میباشد که به ما یاد می‌دهد چطور از فیلتر موجود در ذهنمان که همیشه در حال قضاوت کردن کارهایمان است، عبور کنیم و فقط روی عملی کردن ایده ها و قرار دادنشان در متن متمرکز شویم.
 
قبل از نوشتن ترانه هایتان برنامه‌ریزی کنید
 یکی دیگر از روش های عالی مورد استفاده در آهنگسازی رپ این می باشد که،قبل از نوشتن شعر یا ترانه برای آنها برنامه‌ریزی مشخصی داشت. این کار موجب می شود که بعد از سرودن یک بیت فرد برای ادامه دادن آن سردر گم نشود و یا یک جورایی رشته مطلب از دستش در نرود. برنامه ریزی کردن در این زمینه اصلاً کار سختی نمی باش،فقط لازم است که هر احساس ایده‌ای که می خواهیم با شعر به مخاطب انتقال دهیم در بالای صفحه متن آهنگ نوشته شود و در کنارش هم چند کلمه کلیدی مربوط به آن درج شود.که موجب راهنمایی می شود، البته دقیق تر عمل کردن در این زمینه که باعث اشتباه کمتر میشود، خیلی بهتر می باشد.
افزایش دادن دایره لغات

یک باور بسیار معروف و رایج در بین جوامع رپ وجود دارد که میگویند، (امینم) بیشتر اوقات فرهنگ لغات مطالعه می کند که کلمات بیشتری برای کارهایش در اختیار داشته باشد. توصیه می شود که نه تنها متن های رپ ،بلکه کتاب و شعر های مختلف هم خوانده و مطالعه شود. زیرا این منابع سرشار از کلمات و ایده های جدید هستند و برای کارهای بعدی بسیار موثرند. همراه داشتن یک فرهنگ لغت یا اصطلاح نامه و یا منبعی که کلمات هم قافیه را در دسترس فرد بگذارد، کمک بسیار شایانی در این راستا می کند.خوشبختانه سایت های زیادی وجود دارند که وقتی یک کلمه را در آن وارد می‌کنید همه کلمات هم قافیه با آن را نمایش میدهد.

اولین مطالب آزمایشی من

۴ بازديد
این اولین مطالب آزمایشی وبلاگ من می باشد و به زودی حذف خواهد شد.
امروز ارتباط و تبادل اطلاعات نقش بسیار مهمی در رشد و فرهنگ مردم یک کشور و جامعه را دارد و وبلاگ یکی از راه های سریع انتقال اطلاعات و ارتباط مردم یک جامعه با هم می باشد .
شما به راحتی می توانید مطالب مورد علاقه , کارهای روزمره , علم و فرهنگ را در وبلاگ خود انتشار دهید و با سایر دوستان خود به گفتگو و تبادل نظر بپردازید .

دومین مطلب آزمایشی من

۵ بازديد
این دومین مطلب آزمایشی وبلاگ من هستش و به زودی این متن حذف خواهد شد .
وبلاگ چیست ؟
وبلاگ یا وب‌نوشت که به آن تارنوشت، تارنگار یا بلاگ و به زبان انگلیسی(Blog) هم می‌گویند، وبلاگ حاوی اطلاعاتی مانند: گزارش روزانه، اخبار، یادداشت‌های شخصی و یا مقالات علمی مورد نظر طراح آن است. وبلاگ ترکیبی از دو کلمۀ «web» و «log» به معنای ثبت وقایع روزانه است .مطالب وبلاگ بر مبنای زمانی که ثبت شده گروهبندی و به ترتیب از تازه‌ترین رخداد به قدیم ارائه می‌گردد. نویسندهٔ ویلاگ، وب‌نویس یا تارنویس نامیده می‌شود و ممکن است بیش از یک نفر باشد، وب‌نویس به گزارش مداوم رویدادها، خاطرات، و یا عقاید یک شخص یا یک سازمان می‌پردازد. واحد مطالب در وبلاگ،پست است، معمولاً در انتهای هر مطلب، برچسب تاریخ و زمان، نام نویسنده و پیوند ثابت به آن یادداشت ثبت می‌شود. فاصلهٔ زمانی بین مطالب وبلاگ لزوماً یکسان نیست و زمان نوشته ‌شدن هر مطلب به خواست نویسندهٔ وبلاگ بستگی دارد. مطالب نوشته شده در یک وبلاگ همانند محتویات یک وب‌گاه معمولی در دسترس کاربران قرار می‌گیرد. در بیشتر موارد وبلاگ ها دارای روشی برای دسترسی به بایگانی یادداشت‌ها هستند (مثلاً دسترسی به بایگانی بر حسب تاریخ یا موضوع). بعضی از وبلاگ ها امکان جستجو برای یک واژه یا عبارت خاص را در میان مطالب به کاربر می‌دهند.